8/1/09

Το μαραφέτι

Πικραμένος, απογοητευμένος και μέχρι το μεδούλι μουσκεμένος από το εκνευριστικά σταθερό τέμπο του ψιλόβροχου (που αρνείτο πεισματικά να ελαττώσει ισχύ μέσω του έντονου βοριά), ο Νορθ άνοιξε αργά την πόρτα. Η είσοδος στο τροπικό μπαρ del Sol ήταν, εξαιτίας του απόμακρου του ορμίσκου, αναγκαστικά έντονη. Επιλογή προορισμού θες στην τύχη, θες λόγω ενός εσωτερικού προαισθήματος πως τούτο το μοναχικό μέρος για μοναχικές καρδιές θα ζέσταινε, για κάποιον ανεξιχνίαστο για την ώρα λόγο, την απόμακρη (εν μέσω μελαγχολικών μεταπτώσεων) ψυχή του...

Δεν έπεσε έξω. Η αίσθηση και μόνο του ζεστού δωματίου, των λιγοστών καλυμμένων σε ένα πέπλο μυστηρίου θαμώνων, του κύματος που ράντιζε ανελέητα με αλάτι τα παράθυρα, γαλήνεψε προς στιγμήν το ανήσυχο πνεύμα του. Η στιγμή όμως πάντοτε διαρκεί λίγο. Έτσι κι αυτή διαλύθηκε έξαφνα όταν εκείνο το ηλεκτρονικό μαραφέτι στη γωνία καρφώθηκε σαν σράπνελ Α΄Παγκοσμίου στη ματιά του, στέλνοντας βουβά κύματα ρίγους στην σπονδυλική του στήλη. Ήταν αβάσταχτα έντονη η νοσταλγία από τα παλιά...

'Ωρες μετά, το ρεκόρ ήταν δικό του, μικρή δικαίωση των κόπων μιας ζωής, εσωτερική ικανοποίηση, πάλι όμως στιγμιαία, πάλι ελάχιστης διαρκείας. Φαίνεται σ' αυτό τον ανεμοδαρμένο όρμο όλα κρατούν λίγο. Η θρασεία και γεμάτη άγνοια κινδύνου αποκάλυψη του μπάρμαν πως αργά το βράδυ εξαρθρώνει μόνος του όλα τα ρεκόρ ήταν χειρότερη από την έκρηξη απλού όλμου στα χαρακώματα του δυτικού μετώπου. Εδώ μιλάμε για μπαράζ πυροβολικού βγαλμένο κατευθείαν από τα λασπωμένα λιβάδια της Φλάνδρας και του Verdun.

Σκέφτηκε πως κάτι δεν πάει καλά εδώ, κάποιο λάθος έγινε στη διανομή των ρόλων. Το μυαλό ταξίδεψε στο προηγούμενο κεφάλαιο, εκείνο που αναφέρεται με περισσή ευκρίνεια στους κοκκινολαίμηδες, διαπράττοντας παράλληλα ταχείες μαθηματικο-γεωγραφικές εξισώσεις, απόρροια εμπειρίας των υπερατλαντικών ταξιδιών. Μία λέξη θυμόταν πως ίσχυε απόλυτα στα μέρη των αυθεντικών κοκκινολαίμηδων: jurisdiction. Η εξίσωση συνεχίζεται ακατάπαυστα. Γιατί εδώ, στην μακρινή Μεσόγειο, αυτή η έννοια παραμένει εξίσου άγνωστη με την πρωτεύουσα της Ονδούρας; Γιατί εδώ που τον ξέβρασε το κύμα το μόνο που συναντά είναι μια συστηματικά αδιάκοπη υπέρβαση των ρόλων; Λύση της εξίσωσης, συμπέρασμα. 'Ολα θα κυλούσαν ομαλά αν ο καθένας σεβόταν τα αυστηρά και υπεύθυνα όρια της προσωπικής του jurisdiction, σκέφτηκε με περισσή αφέλεια. Όπως κυλούνε εκεί, πέρα από τον Ατλαντικό.

ΥΓ Αφέλεια, ή απλά εκούσια άρνηση παραδοχής και προσαρμογής στις συνθήκες του τόπου αυτού που τον ξέβρασε το κύμα...;

2 βρήκαν το μπουκάλι:

Ανώνυμος είπε...

παιδιά τι επιδόσεις είναι αυτές;
από πότε έχει να πέσει καινούριο τόπικ εδώ μέσα;! έλα τώρα που γυρίζει...

Ντάμα Βλακ που βαριέται να κάνει λογκ ιν :Ρ

Albatross είπε...

Μελανή Δάμα η επιθυμία σου διαταγή!

Είναι τόσο σαγηνευτικοί οι ήχοι του Ωκεανού εδώ κάτω στον ισημερινό που μετατρέπουν τα Galapagos σε Ωγυγία, απομακρύνοντας τους ναυαγούς από την Ιθάκη των κειμένων...

Αν υπήρχε και καμιά Καλυψώ τότε απαρνιόμασταν οριστικά την...συγγραφή (sic)!

Τοπογραφία

Τα νησιά Γκαλάπαγκος είναι ένα αρχιπέλαγος αποτελούμενο από 13 κύρια ηφαιστειακά νησιά, 6 μικρότερα νησιά, και 107 βράχους και νησάκια, ανήκει πολιτικά στο Εκουαδόρ και είναι φημισμένο για τον απέραντο αριθμό ενδημικών ειδών τους και τις μελέτες που έκανε εκεί ο Κάρολος Δαρβίνος, οι οποίες οδήγησαν στη θεωρία της φυσικής επιλογής.

Μηνύματα

Διαλέξεις στην Αθήνα