Γκαλάπαγκος

"...Είμαι απολύτως βέβαιος, πως θα τον είχες φάει πριν απο μένα, αν άκουγες την τελευταία του ατάκα!", είπα στον Άλμπατρος όταν με βρήκε να λιάζομαι στο βράχο μου στα Γκαλάπαγκος, φτύνοντας το τελευταίο κοκκαλάκι αυτού του εξυπνάκια, που είχε τρυπώσει ανάμεσα στα δόντια μου και με γαργαλούσε...


"Απλώς αχώνευτος!", τόνισα, ξέροντας ότι ο φίλος μου θα πιάσει το λογοπαίγνιό μου (βλέπετε τίποτε δεν είναι κυριολεκτικώς αχώνευτο για έναν Δράκο του Κόμοντο...)

"Μα, να τον φας;" απόρησε ο Άλμπατρος..."Μήπως παραήσουν σκληρός μαζί του;", συμπλήρωσε μειδιώντας. "Και τώρα ποιός θα μου μαγειρεύει αρνάκι οσομπούκο όταν θα γυρίζω στην Γκρέτσια και θα επισκέπτομαι το σπιτικό της αδελφής μου; Με ποιόν θα πίνουμε ένα ποτήρι κρασί; Ποιόν θα κοροιδεύω όταν θα τρώμε μαζί στου Κυρ-Στέρνα;"

"Α, όλα κι όλα!", του απάντησα. "Ας πρόσεχε! ´Εχει και η βλακεία κάποια όρια, Άλμπατρος!"...

Κάπου εκεί, ακούστηκε ένα "τόκ, τόκ!" σα θρήνος, μέσα από την κοιλιά μου...
"Κλοτσάει!" ψιθύρισε ο φίλος μου. "Τον δύστυχο..." μουρμούρισε.

"Οχι αυτός. Το κρασί!" "Το κρασί κλοτσάει!" απάντησα, κάπως αδιάφορα.

Υγ. Βλέπετε, αυτή ήταν η ατάκα που ο ψωνισμένος -δήθεν έμπειρος οινογεύστης- εξυπνάκιας είχε εκστομίσει, δοκιμάζοντας ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, λίγο πριν γίνει το γεύμα μου.

Π Ο Ι Η Μ Α
(εν μέσω Κρίσεως)

Στους γονείς μου χρωστώ το ζην
στο Levis τα blue-jean.

Versace, Gucci δεν μού παν
μόνο Sisley, Prada και Ray-Ban!

Bvlgari και Emporio Armani
γι' εκδρομή Μονεμβάσια και Μάνη.

Guess, Police και Valentino
για προσκύνημα στην Τήνο.

Στη γυναίκα μου Chanel Coco
και λίγο Dior, ουδέν κακό.

Jacobs Marc για μού την κόρη
γοργόνα σε θάλασσες και όρη!

Από Καϊάφα για την Κρίση εις Άννα
με tuxedo Dolce & Gabbana.

Αχ, στην όλη παραζάλη
St. Lauren, Lacoste για Ρώ Cavalli;

Όμως των φρονίμων ολίγα
ήτοι, λάδι πώς να βγάζεις απ' τη μύγα

πώς σ' ένδυμα Hilfiger τού Tommy
βαραίνουν τού θνητού οι ώμοι

πώς τού ήλιου τα κάτοπτρα Fendi
ζηλεύουν δούλοι κι αφέντοι

πώς BMW, Mercendes, Cayenne
τα πάντα μάταια - ουδέν!

Μετά την μεγάλη επιτυχία του blog όσον αφορά στην αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας για τους Ούννους, έρχεται μια νέα τρανή αποκάλυψη, μόνο για τους πολυπληθείς αναγνώστες - φανατικούς die hard οπαδούς της σελίδας.

Συγγενής φυλή των Mapuche παρέκκλινε από την πορεία προς τα νότια και κατευθυνόμενη ανατολικά κατέκλυσε την ενδοχώρα της Grecia. Είναι η τιμημένη φυλή των Yatonpuche, ξαδέρφη ουσιαστικά των ανωτέρω, προερχόμενη μες από τα σπλάχνα των. Φυλή που μέσα στο πέρασμα των χρόνων απώλεσε τα κοινά χαρακτηριστικά που την ένωναν με τους Mapuche και ανέπτυξε δικά της ιδιώματα που πλέον την έχουν καταστήσει μοναδική στον κόσμο.

Τόσο μοναδική που μια άλλη φυλή (παρομοίως αποσχιθείσα) θέλησε να την επισκεφτεί για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι του τί συμβαίνει εδώ πέρα. Είναι η φυλή των Τροϊκανών, μακρινών απογόνων των Μοϊκανών, η οποία κι έστειλε αντιπροσώπους προς αναζήτηση Γης και 'Υδατος, διαπράττοντας το ίδιο μηδικό σφάλμα πριν από μερικούς αιώνες. Βέβαια το λάθος δεν θα τους στείλει στα έγκατα του πηγαδιού αλλά στα εσώκλειστα του color wc, γιατί απλά το νερό στην γη των Yatonpuche (που με περισσή γενναιοδωρία χαρίζουν) είναι μολυσμένο. Parasito που λένε κι οι φίλοι μας οι Κουβανοί. Δεν ήξεραν να ζητήσουν κανά Περιέ οι άμοιροι... Αποτέλεσμα να μείνουν όρθιοι ελάχιστοι απεσταλμένοι, οι Τελευταίοι των Τροϊκανών.

Ένα είναι σίγουρο, το ιστορικό αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο: δύσκολα τα βγάζει κανείς πέρα με τους κατοίκους του γεωγραφικού χώρου της Grecia, είτε αυτοί λέγονται Αχαιοί, Δωριείς, Έλληνες, Βυζαντινοί, Ούννοι ή Yatonpuche. Είναι βαριά (έως ασήκωτη) η φανέλα.

Με το facebook δεν είχα ποτέ καλή σχέση αν και κατέχω έναν λογαριασμό (της πλάκας) με τον οποίο ασχολούμαι ελάχιστα, άλλωστε έχω μόλις 30 φίλους (προφανώς θα πεθάνω μόνος).

Αυτό που παρακολουθώ όμως τώρα τελευταία, χωρίς να μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, είναι η τάση ενημέρωσης μέσω κινητού (φαντάζομαι) κινήσεων ατομικής καθημερινότητας με απόλυτη ακρίβεια και συνέπεια, σε σημείο που αναρωτιέμαι αν πλέον πηγαίνουμε κάπου για να πάμε ή απλά για να το γράψουμε στο facebook. Έπειτα διαμαρτυρόμαστε για κάρτες πολίτη, φακελλώματα κτλ.

Εμπνευσμένος λοιπόν από αυτή την τάση αποκαλύπτω: το Άλμπατρος τώρα πετά προς Γκαλάπαγκος, τώρα καταβροχθίζει ένα ψάρι, τώρα πετάγεται προς color wc (ήταν χαλασμένο το ψάρι), τώρα χτυπά κοκτέιλς παρέα με Meerkat και Komodo, τώρα φωτογραφίζει κάτι φώκιες, τώρα...ρεύεται!

Κι όμως όλα αυτά είναι σοβαρά. Όλα αυτά ενδιαφέρουν τον κόσμο καθώς το Άλμπατρος είναι ξεχωριστή προσωπικότητα (ή νομίζει πως είναι). Μπα...Μάλλον το άλλο ισχύει, το λιγότερο ηρωϊκό. Απεγνωσμένη προσπάθεια να δείξει πως Υπάρχει, Υφίσταται, Είναι εδώ ανάμεσά σας! Μην ξεχνάτε το Άλμπατρος! Κι αν τυχόν το ξεχάσατε θα υπενθυμίσει με περισσή περηφάνια και αυτοπεποίθηση: Τώρα γράφει σ΄ένα πληκτρολόγιο, τώρα χασμουριέται.