Γκαλάπαγκος

Αυτές τις μέρες, είμαι ολίγον έγκυος…

Δεν τρελάθηκα, όχι, και μην τρελαίνεστε και σεις! Παραμένω δράκος αρσενικός και δεν θα μπορούσα ποτέ να εγκυμονήσω στ’αλήθεια. Ωστόσο, αισθάνομαι ότι έχω μια τρανταχτή ομοιότητα με τις εγκύους τελευταία…

Είναι τοις πάσι γνωστό, ότι οι θηλυκές Δρακουλίνες που κυοφορούν τους απογόνους μας, έχουν πολύ συγκεκριμένες ορέξεις την περίοδο της εγκυμοσύνης τους. Ζητάνε μέσα στα μεσάνυχτα από τα ταίρια τους να βγουν από τις ζεστές τρύπες-φωλιές και να τους φέρουν στο πιάτο περίεργα εδέσματα. Θέλουν να φάνε λ.χ. Καραμανλή ραγού συνοδευμένο από γκαλαπάγκειες φράουλες, Γιωργάκη ποσομπούκο γαρνιρισμένο ρύζι Uncle Ben, Μάκη ψητό στη σούβλα με κραμπολάχανα ή έστω Λάλακο μπριάμ με πατάτες στη γάστρα (από τους παραπάνω, τον τελευταίο κύριο δεν θα τον ξέρετε, δεν είναι πολιτικός, είναι γνωστός μου, αλλά θα σας μιλήσω άλλη φορά γι’αυτόν!)

Έτσι λοιπόν κι εγώ, αν και δεν εγκυμονώ έχω τον τελευταίο καιρό μια έντονη, ακαταμάχητη θα έλεγα επιθυμία: Θέλω οπωσδήποτε να φάω Νικολιτσόπουλο εργατολόγο με ντρέσσινγκ από ψυχιάτρους του Αιγινητείου και επιδόρπιο Ανακριτή. Θέλω να τρυπώσω σα σαύρα που είμαι κρυφά στο Αιγινήτειο που κρύβεται αυτός ο μασκαράς και μελετάει τις εξελίξεις οργανώνοντας τις ποινικοδικονομικές του κινήσεις και να τον κάνω μια χαψιά, λίγο πριν ψευτοπηδήσει απ’το μπαλκόνι μέσα στον αυτοκτονικό του ιδεασμό. Παράλληλα, θέλω να πιάσω κι αυτούς τους ψυχιάτρους που τον καλύψανε, ιδίως εκείνον που τον πρωτοέμπασε στο καταφύγιό του και τον έκανε αλώβητο σε (παρωχημένες καθώς φαίνεται) συνταγματικές αρχές ισονομίας και δικαιοσύνης και να τους καταπιώ στο λεπτό, ρίχνοντας κι ένα αηδιαστικό ρεψιματάκι…

Και τέλος, θέλω να πιάσω και τον σεβαστό κύριο Ανακριτή που παραλείπει αδικαιολόγητα να πάει να πάρει μια κατάθεση από τον μασκαρά εργατολόγο και ξύνει τα γένεια του (ή κάτι άλλο) στην Ευελπίδων: Αυτόν θα τον σιγοψήσω κάτω από έναν φοίνικα στα Γκαλάπαγκος, κάνοντας πικ νικ με τα φιλαράκια μου…

Υγ. Φοβάμαι ότι αν φάω τόσο πολύ η κοιλάρα μου θα γεμίσει και θα φαίνομαι πράγματι έγκυος. Τι παιδί να βγεί όμως με τέτοια τροφή; Εμετός...

Χθες το απόγευμα έκανα (πετώντας εννοείται) μια βόλτα από το λιμάνι των νησιών, στον (υποτιθέμενο) ανθρώπινο πολιτισμό δηλ, και έπεσα σ' ένα ασυνήθιστο θέαμα είναι η αλήθεια. Σ' ένα μπαράκι με δυο τρεις ψαράδες μέσα και σε μια τηλεόραση που για πενήντα εξήντα δευτερόλεπτα περίπου έπιασε...Grecia (έτσι την αποκαλούν οι ντόπιοι, ισπανόφωνοι γαρ). Τί να δω! Συνταρακτικά τα νέα από την Grecia! Χιονίζει! Λευκό το τοπίο! Ο έλληνας δημοσιογράφος των ειδήσεων προφανώς συμμεριζόταν τα δικά μου έκπληκτα συναισθήματα και με εμφανή τρόμο ευχόταν σε κάτι συμπαθέστατους κατοίκους της Grecia...καλή δύναμη! Καλή δύναμη γιατί τους χτύπησε καμιά λαίλαπα; Φυσικά! Καλή δύναμη γιατί τους χτύπησε το...Χιόνι!! Τί λέμε τώρα! ΧΙΟΝΙ! Όπως δηλαδή ανεμοστρόβιλος από τον Κόλπο του Μεξικού ή τσουνάμι κατευθείαν από την Ινδονησία! ΧΙΟΝΙ! Όπως λέμε χιονοθύελλα του Καναδά ή της Γροιλανδίας και πολικές θερμοκρασίες της...Σιβηρίας!

Προς στιγμήν κλονίστηκα. Μήπως είχε δίκιο ο άνθρωπος και δικαίως ζούσε έναν εφιάλτη; Απ' ότι πρόλαβα ν΄ακούσω γιατί μετά κόπηκε η σύνδεση, άντε να έπεφτε η θερμοκρασία μέχρι -8, -9 σε κάποια ορεινά μέρη της Grecia... Μήπως τελικά σ' αυτή τη χώρα η νιφάδα αποτελεί φονικό αντικείμενο ή κάποιο τοξικό όπλο το οποίο πραγματικά θέτει σε κίνδυνο όλο το ανθρώπινο δυναμικό της, ώστε να είναι αναγκαία τέτοια ευχή;

Αρνούμαι, αν και από τόσο μακριά, να πανικοβληθώ με το θέαμα που αντίκρυσα. Αρνούμαι να ευχηθώ στους έλληνες "καλή δύναμη". Θα ευχηθώ όμως... "καλή διασκέδαση"! Ιδίως στις μικρότερες ηλικίες που σκιάζονται σαφώς λιγότερο από κάτι τέτοια λευκά θεάματα, συγκριτικά με τους μεγάλους. Μακάρι να χιόνιζε λιγάκι κι εδώ πέρα στον ισημερινό... Αυτό κι αν θα ήταν ακραίο θέαμα!