Γκαλάπαγκος

Λίγα και ανούσια ερωτηματικά που προκύπτουν μετά από περιπλάνηση στις τηλεοράσεις και τα blogs της μακρινής και αγαπημένης Grecia, προσπαθώντας να απαλύνω λίγη από την καλοκαιρινή ραστώνη του ισημερινού...

1. Γιατί, όταν πιάνει πυρκαγιά, οι δημοσιογράφοι επιμένουν να μονολογούν πως ο αέρας δεν αποτελεί σύμμαχο στην κατάσβεση; Εννοείται πως ποτέ ο αέρας δεν πρόκειται ν'αποτελεί σύμμαχο! Αν δεν υπήρχε αέρας δεν θα εξαπλωνόταν η φωτιά εξ αρχής!

2. Πώς γίνεται η μακαρονάδα σε πλοίο (παλαιότητας λίγο μετά τον Β' Παγκόσμιο) άγονης αγαιοπελαγίτης γραμμής να κοστίζει περί τα 8 ευρώ; Υποψιάζομαι πως μέσα εμπεριέχονται μαγικά βότανα LSD συνταγής ώστε να μην καταλαβαίνει ο επιβάτης τις επώδυνες διψήφιες ώρες ταξιδιού και να φτάνει ευτυχής στον προορισμό του (έχοντας ολοκληρώσει στο μεταξύ το δικό του προσωπικό trip)... Μόνο αυτή (η θεάρεστη παρέμβαση) μπορεί να δικαιολογήσει το άνω τιμολόγιο.

3. Γιατί σε κάποια συμπαθή blogs παρατηρείται το φαινόμενο, ενώ σχεδόν όλες οι αναρτήσεις είναι αντιγραφές άλλων κειμένων και απλές παραθέσεις τους, να υπάρχει λογότυπο πνευματικών δικαιωμάτων;!! Πνευματικά δικαιώματα σε τί;;; Στο copy/paste; Εκτός αν εξυπονοείται ότι τα αρχικά κείμενα τα οποία απλώς παραθέτονται εκεί έχουν πνευματικά δικαιώματα. Μπορεί πάλι να εννοείται ότι η δεύτερη, τρίτη ή τέταρτη κατά σειρά αντιγραφή έχει από μόνη της πνεματικά δικαιώματα. Ίσως πρέπει κάπως να κατοχυρώνεται, εκτός από τον original συγγραφέα, κι αυτός που προβαίνει στο ctrl a copy-paste. Ομολογώ είναι λίγο μπερδεμένη η κατάσταση και δεν γνωρίζω αν οι ίδιοι οι ευερέθιστοι σε τέτοια νομικά θέματα bloggers μπορούν να την ξεδιαλύνουν. Παραβλέπω βέβαια το (λογικό) ζήτημα της αυτο-θεώρησης των αναρτήσεων (αυθεντικών ή αντιγραμμένων) ως λογοτεχνήματα υψίστης σημασίας και δυσθεώρητης αξίας, ώστε να κατοχυρώνονται!

4. Γιατί σε ορισμένα ιστολόγια παραθέτονται, στη μορφή του παλαιού πλην αγαπημένου "σκέφτομαι και γράφω", παραστατικότατες λεπτομέρειες από την καθημερινή ζωή του εκάστοτε συγγραφέα; Από πού αντλείται αυτή η όρεξη για εξωτερίκευση, ώστε να πραγματώνεται πλήρης καταγραφή των προσωπικών καθημερινών εμπειριών; Άραγε ποιός νοιάζεται; Ποιόν ενδιαφέρει πχ πώς περνά ακριβώς τη μέρα του ένα πτηνό στα Γκαλάπαγκος; Ποιός από την άλλη ανακαλύπτει την διάθεση καλοκαιριάτικα να διαβάσει την καθημερινή ραψωδία του μπλογκο-ιδιοκτήτη; Από τις λίγες ματιές που τυχαία ρίχνω, υπάρχουν αρκετοί που όχι μόνο διαβάζουν, αλλά συμμετέχουν, συμπάσχουν με το ενίοτε ομηρικό δράμα που εξελίσσεται και προτείνουν λύσεις, σε μορφή κάθαρσης αρχαίας τραγωδίας, ως άλλοι από μηχανής θεοί...

5. Μήπως είναι προτιμώτερο τώρα που έσφιξαν οι ζέστες να κυνηγήσουμε την τελική λέξη του τίτλου του προηγουμένου ποστ, αντί να σπαταλάμε χρόνο σε ιστολόγια (μηδενός εξαιρουμένου, ούτε του συγκεκριμένου πτηνού φυσικά)... Α, και ν' αποβάλουμε την γκρινιάρικη διάθεση της συγκεκριμένης συγγραφής, που μάλλον δεν προδιαθέτει ευχάριστα τα μακρύποδα...

Το καλοκαίρι που η ζέστη χτυπάει κατακούτελα και τα ευφυή ζωντανά του κόσμου τούτου καταναλώνουν δυο-δυο τα σωληνάρια με τις αντηλιακές, εμείς οι Δράκοι δεν αντιμετωπίζουμε σοβαρό πρόβλημα: Το πολύ πολύ να σκάσουν κανα δυο φολίδες στο σκληρό δέρμα μας, οι οποίες όμως σύντομα θα αναγεννηθούν από μόνες τους, για να συμπληρώσουν και πάλι το χοντρόπετσο, ψηφιδωτό περίβλημα του ευαίσθητου εσωτερικού μας κόσμου.

Αν λοιπόν ο ήλιος και η υψηλή θερμοκρασία του καλοκαιριού διόλου δεν θίγουν το εξωτερικό κέλυφος ενός Κόμοντο, υπάρχει κάτι άλλο που θέτει εν κινδύνω τον εσωτερικό του κόσμο, κάνοντας την εμφάνισή του άμα τη ενάρξει του καλοκαιριού: Τα «Μακρύποδα»....

Τα Μακρύποδα φοράνε αεράτα, αιθέρια φουστανάκια ή κοντά παρεό, κοσμούν τις πατούσες τους με βραχιολάκια και τις προστατεύουν με κομψά σανδαλάκια, πασουμάκια ή λεπτές σαγιοναρίτσες. Κυκλοφορούν όλες τις ώρες της ημέρας (πρωί-μεσημέρι-βράδυ) και σε όλα τα σημεία της πόλης (κέντρο-προάστια) ασταμάτητα. Μοιάζουν έτσι με ένα φάρμακο που παίρνεις σταθερά σε δόσεις ή με έναν γνωστό σου, που τον βλέπεις συνεχώς στη γειτονιά σου και τα πέριξ. Τί συμβαίνει όμως όταν το φάρμακο είναι βαρύ ναρκωτικό και ο γείτονας ένα καυτό κορίτσι της διπλανής πόρτας;

Ε, τότε υπάρχει βεβαίως πρόβλημα: Γιατί ένας Δράκος που σέβεται τον εαυτό του και έχει διαβάσει το περί γυναικών δοκίμιο του Αρθούρου Σοπενάουερ, πρέπει να οπλιστεί με όσο θάρρος του απομένει και να αποφύγει τα συνεχή συναπαντήματα με τα Μακρύποδα. Η θέα τους και τα φρέσκα, μεθυστικά αρώματα που αποπνέουν τα καλοσαπουνισμένα τους σώματα και μαλλιά, είναι εντελώς επικίνδυνα: Έχω δει δράκους να τρακάρουν επειδή ένα Μακρύποδο διέσχισε τον δρόμο, άλλους πάλι να αλλάζουν πορεία ακολουθώντας ένα Μακρύποδο που τους γυάλισε και να φτάνουν βράδυ σπίτι τους, και κάποιους ακόμη –τους πλέον απρόσεκτους!- να πέφτουν σε φρεάτια και υπονόμους και να γελοιοποιούνται: Και όλα αυτά επειδή το μάτι τους ακολουθούσε πιστά την απαλή μυική σύσπαση ενός άτακτου τεταρτημορίου της γάμπας ή του μηρού του Μακρύποδου, καθώς αυτό εβρίσκετο εν κινήσει! Απίστευτα και θλιβερά πράγματα ζουν οι καημένοι οι Δράκοι το καλοκαίρι....

Ως νομικός Δράκος προτείνω τον περιορισμό της κυκλοφορίας των Μακρυπόδων μόνο τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες. Έτσι, τις καθημερινές, θα μπορούμε να είμαστε στοιχειωδώς παραγωγικοί όσοι Δράκοι ζούμε σε ζεστά κλίματα. Κατα τούτο, δηλαδή ως προς την προτεινόμενη ρύθμιση της κυκλοφορίας τους, τα Μακρύποδα μοιάζουν διπλά με τα φορτηγά: Γιατί τελικώς, ίσως να δραπέτευσαν από εκείνα τα γυαλιστερά πόστερ που αναρτά στα παράθυρα της καμπίνας του κάθε νταλικιέρης, τώρα το καλοκαίρι που τα παράθυρα μείνανε ανοικτά...