Γκαλάπαγκος

Μετά από μήνες αποκλεισμού στα μακρινά νησιά του Ισημερινού, κατάφερα επιτέλους να επανασυνδεθώ με την μακρινή αγαπημένη Grecia και να διαβάσω ορισμένα συμπαθή εγχώρια blogs, διαπιστώνοντας σε κάποια από αυτά την έκδηλη αγωνία των ιδιοκτητών bloggers έναντι των σκοτεινών ξένων κέντρων (ηλεκτρονικής διαδικτυακής) εξουσίας που απειλούν με...κατάργηση τη σελίδα τους. Κι αναρωτιέμαι ο αφελής:

-Τί το ξεχωριστό έχουν οι συγκεκριμένες σελίδες ώστε κάποιος (οποιοσδήποτε) ν'ασχοληθεί μαζί τους (αφού τις ανακαλύψει πρώτα) και να ενοχληθεί σε σημείο επιβολής...κατάργησης; Τόσο επικίνδυνες είναι οι συγκεκριμένες απόψεις (ανάμεσα σε χιλιάδες απόψεις που ρέουν από παντού στο internet) για την σκοτεινή διαδικτυακή εξουσία...;

-Οι συγγραφείς καταβάλλουν τιτάνιες προσπάθειες ώστε να σώσουν το συγγραφικό αρχείο (sic) των σελίδων τους (κάνοντας φαντάζομαι copy/paste). Υποψιάζομαι ότι το επίπεδο των κειμένων/αναρτήσεων αγγίζει την Δίκη του Κάφκα, οπότε αισθάνονται την ανάγκη σωτηρίας ως παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενεές. Είναι πράγματι σημαντικό να γνωρίζουν το 2025 πόσες καλημέρες, καληνύχτες και θαυμαστικά χρησιμοποιήθηκαν υπό τη μορφή (λυρικών) σχολίων...

-Πες ότι γίνεται το κακό και η σελίδα πέφτει θύμα της παγκόσμιας (ή και ελληνικής, λίγη σημασία έχει) διαδικτυακής νεφελίμ συνομωσίας. Ε και;;;; Δεν μπορούν να ανοίξουν όσα blogs θέλουν και να ξεκινήσουν από την αρχή την αντίσταση κατά του κατεστημένου; Ή μήπως η σελίδα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχοσύνθεσης, της καθημερινότητάς τους ώστε η απώλειά της να καταστεί καίρια όσον αφορά στην διατάραξη της ψυχικής/πνευματικής τους ισορροπίας; Δεν θα μου κάνει καμία εντύπωση το δεύτερο.

ΥΓ Εννοείται ότι όλα τα παραπάνω ισχύουν και για την συγκεκριμένη σελίδα. Αν κι έχω την υπόνοια ότι ένα πιθανό λουκέτο θα προξενήσει βαριά κατάθλιψη στα εγχώρια ιγκουάνα...Έχουν επενδύσει πολλά πάνω μας!