Γκαλάπαγκος

Έχοντας τις προάλλες μια έκλαμψη επιθυμίας (μακρινής) ιστορικής εκμάθησης, αναζήτησα πληροφορίες για τον θρυλικό Αττίλα, αρχηγό της κραταιάς όσο και τρομερής φυλής των Ούννων. Αυτοί οι νομάδες μογγολικής προέλευσης έφτασαν στη μεγαλύτερη ακμή τους υπό την βασιλεία του, καταλαμβάνοντας ένα αχανές τμήμα της ανατολικής Ευρώπης μέχρι και την Κασπία θάλασσα, προτού ο Αττίλας ηττηθεί στην αποφασιστική μάχη των Καταλανικών Πεδίων από τον Αέτιο το 451μΧ.

Η Wikipedia ισχυρίζεται πως μετά τον θάνατο του Αττίλα το 452μΧ το κράτος των Ούννων διαλύθηκε και τα ίχνη του έσβησαν στην ιστορία. Μέγας μύθος. Αποκλειστικά στα Γκαλάπαγκος επιχειρείται η αποκατάσταση της ιστορικής ορθότητας και αποκαλύπτεται με επιχειρήματα η μεγάλη αλήθεια: πως οι Ούννοι δεν εξαφανίστηκαν αλλά εξαπλώθηκαν με το πέρασμα των αιώνων, με αποτέλεσμα τη σήμερον ημέρα απόγονη φυλή τους να καταλαμβάνει γεωγραφικά τον χώρο που αποκαλείται Grecia.

Βεβαίως ο σύγχρονος Ούννος έχει εξελιχθεί και προσαρμοστεί στις συνθήκες και τις απαιτήσεις της εποχής, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως έχει εκπολιτιστεί. Γιατί όταν πετάει ό,τι κυριολεκτικά βρει στο έδαφος, δικαιολογώντας το από την στιγμή που δεν ζει εκεί, αντιγράφει συνήθειες των προγόνων που ως νομάδες δεν είχαν πραγματικό σπίτι, οπότε ουδόλως ενδιαφέρονταν για τέτοια θέματα. Γιατί όταν κάνει ζιγκ-ζαγκ στην εθνική, κολλάει από πίσω και προσπερνά χειρονομώντας, φέρνει αναπόφευκτα στο νου τις θρυλικές επιδρομές (με τα άγρια άλογα φυσικά) των προγόνων του. Και τώρα άγρια άλογα χρησιμοποιούνται με μικρή αλλαγή στο περίβλημα. Όταν αράζει στα καφέ και συνδιαλέγεται περιοριζόμενος σ'ένα μικρό ποσοστό του λεξιλογίου (κυρίως σε άναρθρες κραυγές) αναπολεί προφανώς τις συζητήσεις των νομάδων στις σκηνές κάπου στην στέππα. Όταν, σε προσπάθεια συνεννόησης μαζί του, αλαλάζει και προσπαθεί να επιβάλει το δίκιο του ισχυρού και όχι της λογικής ή του δικαίου, σαφώς έρχεται στην επιφάνεια το κατάλοιπο της νοοτροπίας των Ούννων, που υποθάλπει και εξυπονοεί την κυριαρχία μέσω της υποταγής του αδυνάτου διά της βίας. Όταν ορμά και σπρώχνεται χωρίς λόγο και αιτία για να μπει στο μετρό (λες κι αυτό θα φύγει), επιμελώς επαναφέρει σε κάποιο τμήμα του εγκεφάλου την πολεμική στρατηγική των προγόνων, γιουρούσι δηλ. χωρίς ιδιαίτερη τακτική.

Ελπίζω πως μετά τα ατράνταχτα κοινωνικά παραδείγματα η διεθνής ιστορική κοινότητα θα αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια της συνέχειας αυτής της φυλής δικαιώνοντας τους Ούννους. Μαζί τους ως συγκάτοικοι στην μικρή Grecia (αλλά μειονότητα συγκριτικά) απαιτούν παρόμοια αναγνώριση και οι Βάνδαλοι, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.