Γκαλάπαγκος

Ιδού το πρωϊνό θέαμα σε κεντρικό πάρκο των Βριλησσίων έπειτα από ολονύκτια συνάθροιση μετά σκέψης, διανόησης, φιλοσοφίας κτλ εκ μέρους άξιων εκπροσώπων της νεοτέρας γενιάς. Μια γενιά που βεβαίως ξέρει καλά να κατηγορεί την αντίστοιχη του Πολυτεχνείου για όλα τα τωρινά δεινά της χώρας. Δικαίως, δικαιότατα την κατηγορεί, δεν υπάρχει αμφιβολία περί τούτου. Υπήρξε μια γενιά που ξεσάλωσε εν μέσω κλίματος γενικής "χαλάρωσης", αράγματος, ωχαδερφισμού, εικονικής ευδαιμονίας, ατιμωρησίας, διαφθοράς. Εκτός όλων αυτών θα πρέπει πάνω απ' όλα όμως να την κατηγορήσει για απλά και προφανή ιδανικά που ξέχασε να μεταλαμπαδεύσει στις επόμενες γενιές: σεβασμό στους νόμους, στον συνάνθρωπο, στο περιβάλλον, στο κοινωνικό σύνολο εν γένει. Έλα μωρέ, δεν τρέχει τίποτα, θα βρεθεί κάποιος ηλίθιος να καθαρίσει το δικό μου προϊόν ξεσαλώματος, το μότο μιας ολόκληρης κοινωνίας. Άλλωστε, δεν μένω εγώ εδώ!

Αυτοί οι κοινοί βλάκες λοιπόν (αρνούμαι να χρησιμοποιήσω πιο ηχηρό χαρακτηρισμό) πιθανώς να ψηφίσουν την Κυριακή. Προφανώς σε τέτοιους βλάκες απευθύνονται (και θα απευθύνονται) οι πολιτικοί προκειμένου να μεταλαμπαδεύσουν το δικό τους προϊόν, απαύγασμα κοροϊδίας και λαϊκισμού. Όλα είναι ζήτημα Παιδείας, μια Παιδεία που δεν ξεκινά από το σχολείο (τρέμω στην ιδέα τί γίνεται εκεί μέσα) αλλά από το σπίτι (τρέμω ακόμα περισσότερο). Γενικότερα, τρέμω για το μέλλον αυτού του Σκουπιδότοπου.

 Είναι πλέον προφανές πως τέτοιου είδους καταστροφές δεν αποτελούν επαρκή λόγο τριξίματος, ταρακούνησης καρέκλας πολιτικού της ταλαίπωρης Grecia. Δεν είναι αρκετές, κάτι λείπει, ένα ισχυρό συστατικό...

Ιδού λοιπόν τί πρέπει να συμβεί για να βρεθεί η...δύναμη ψυχής ώστε να εγκαταλειφθεί η υπουργική πολυθρόνα! Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, η παραίτηση ισοδυναμεί με απλή λιποψυχία.