Γκαλάπαγκος

Σήμερα θα σας μιλήσω για ένα είδος Δράκου μιας ιδιαίτερης συνομοταξίας με ένα μοναδικό επι γης ζωντανό δείγμα: Τον Δράκους Κρόκους.

Ο Δεινόγαυρος δεν μασάει τα λόγια του, ούτε κουτόχορτο. Είναι ευφυέστατο είδος και ξέρει να κερδίζει αυτό που θέλει. Και συνήθως τα θέλει όλα: Τη λεία του την αποτελούν αφενός κάποια συμπαθή, πολύχρωμα ζωντανά είδη αφετέρου και ορισμένα άψυχα αντικείμενα (κύπελλα, τρόπαια κ.λπ.): Τα τελευταία γεμίζουν την αχόρταγη κοιλιά του, με κάτι ανώτερο από την απλή υλική τροφή. Ο Δεινόγαυρος βλέπετε, δεν μπορεί να αρκεστεί στα ταπεινά πράσινα ή κίτρινα ζωύφια που περιτριγυρίζουν σαν μύγες την θανατηφόρα γλώσσα του, μέχρι να κολλήσουν πάνω της και να εγκαταλείψουν τον μάταιο τούτο κόσμο για πάντα ή τουλάχιστον για το τρέχον νταμπλ...Τόσο τα βαζέλια όσο και οι χανούμισσες είναι για τον Κρόκους απλά νόστιμα μεζεδάκια που τον τελευταίο καιρό τα τρώει για πλάκα, αλλά και που αδυνατούν να του προκαλέσουν αξιόλογο κορεσμό.

Έτσι, βασικός σκοπός του Δεινόγαυρου είναι να τραφεί με αντικείμενα μεγαλύτερης αξίας που θα κοσμήσουν με τον δέοντα τρόπο το εσωτερικό του τεράστιου στομαχιού του. Τα αντικείμενα αυτά βεβαίως, ο Κρόκους δεν μπορεί ή δεν χρειάζεται πάντοτε να τα αποκτήσει κυνηγώντας. Η ευφυία του είδους του έγκειται στο ότι έχει αναπτύξει τις κατάλληλες τεχνικές για να τα κάνει δικά του, ακόμη και όταν άλλοι κυνηγοί είναι πιο επιδέξιοι, πιο νέοι ή πιο ικανοί από τον ίδιο. Η τελευταία του τεχνική ονομάστηκε από κάποιους «Βάλνερ» και ξεσήκωσε διαμαρτυρίες στον κόσμο της γηπεδικής ζούγκλας, αλλά αδίκως: Εκεί ισχύει το δίκαιο του ισχυρού και για την ισχύ του Δεινόγαυρου δεν αμφιβάλλει κανείς...

Αν τώρα κάποια ζωύφια διαμαρτύρονται ή αμφιβάλλουν, καλά θα κάνουν να κοιτάξουν προσεκτικά τριγύρω τους: Ενδέχεται να διαμαρτύρονται ή να αμφιβάλλουν καθισμένοι πάνω σε λαχταριστά ευρώπουλα που ο Κρόκους έχει τοποθετήσει έξυπνα πάνω στη γλώσσα του προτού την ξαμολήσει στην άγρια βλάστηση προς άγραν τροφής: Μαζεύοντάς την, οι διαμαρτυρόμενοι θα βρεθούν σε ένα άνετο περιβάλλον που πολύ λίγο θυμίζει το στομάχι ενός Δράκου –δεν παύει όμως να είναι!

Και θα ακούσουν από το βάθος αυτής της κοιλιάς, ένα γνώριμο, γουργουριστό γέλιο και την ακόλουθη αιχμηρή φράση: «Όσοι αμφισβητούν την γνησιότητα των τροπαίων μου, ας μου επιστρέψουν τα πριμ που τους έδινα κάποτε»....

Όλα αυτά βεβαίως λίγο πριν ο Δράκους τους χωνέψει για τα καλά....