24/1/09
Ένας Δράκος Ουροβόρος
Ναυαγός:
Komodo
Έρχονται φορές που ένας Δράκος τρώει την ουρά του. Έτσι, ακριβώς όπως άλλα ζώα μασάνε τα νύχια τους, ξύνουν τα λοφία τους (άλμπατρος), τινάζουν τα αυτιά τους, ανοιγοκλείνουν τα βλέφαρα ή κουνούν ελαφρά τη μύτη τους (σουριγατί), εμείς οι Δράκοι γυρίζουμε -στα καλά καθούμενα- και δαγκώνουμε την ουρά μας. Αυτή η φιδίσια κίνηση, την οποία οι φιλόσοφοι θεωρούσαν πάντοτε ως σύμβολο της ολοκλήρωσης και της τελειότητας δεν είναι ένα δρακόντειο τικ, αλλά –μολονότι ασυναίσθητη- υπακούει σε βαθύτερες αρχές.
Σκεφτείτε ως εξής: Εμείς οι Δράκοι του Κόμοντο, έχουμε ως σκοπό της blogικής ζωής μας να καταγγέλουμε από τα Γκαλάπαγκος (όπου μας ξέβρασε το κύμα) τα κακώς κείμενα στην Grecia και να καταβροχθίζουμε τους κακούς που τα προκαλούν (όταν λοιπόν τρώμε, τρώμε τους κακούς). Αν ξαφνικά αλλάζουμε θύμα και καταβροχθίζουμε τον ίδιο τον εαυτό μας (ξεκινώντας από την ουρά) σημαίνει ότι κι εμείς κάτι κακό κάναμε (και δεν το πήραμε χαμπάρι). Κάποιο κακώς κείμενο θέσαμε, και πρέπει γι’αυτό να αυτό-φαγωθούμε. Όχι λοιπόν, δεν πρόκειται για απλό δρακόντειο τικ, αλλά για κάτι σοβαρότερο.
Δαγκώνω κι εγώ πολύ συχνά την ουρά μου τελευταία….Βλέπω τριγύρω μου τη σαπίλα και μαυρίλα της Grecia, και χορταίνω την κοιλιά μου καταγγέλοντας (δηλαδή καταβροχθίζοντας!) τους εκφραστές της, από την ασφαλή απόσταση που μου παρέχουν τα Γκαλάπαγκος. Δευτερόλεπτα μετά, διαπιστώνω ότι έχω φτάσει ήδη πιο πάνω από την ουρά μου, και κοντεύω να καταπιώ τον ίδιο τον εαυτό μου. Δεν είμαι καθόλου καλύτερος από όσους καταγγέλλω, από τα λογής λογής ψοφίμια που καταναλώνω: Ούτε εγώ, ας πούμε, βγάζω πάντα φλας όταν οδηγώ (αλλά τρώω όλους αυτούς που δεν βγάζουν), κι εγώ παραβιάζω μονοδρόμους και καβαλάω πεζοδρόμια όταν βιάζομαι (αλλά τρώω και πάλι όσους το κάνουν), κι εγώ έβαλα βύσμα για να περάσω καλά στο στρατό (αλλά το θεωρώ ηθικώς απαράδεκτο), κι εγώ ίσως να βρω δουλειά με κομματικά μέσα (αλλά θα είμαι πάντα εναντίον της παρεοκρατίας), κι εγώ ίσως να είμαι ξενοφοβικός (αλλά εκτοξεύω πάντοτε τοξικά σάλια κατά των δεδηλωμένων). Και πάει λέγοντας…
Πώς γίνεται άραγε και δεν πεθαίνω με το δρακόντειο αυτό «χαρακίρι»;
υγ.Μάλλον θα είμαι πολύ χοντρός για να με καταπιώ….
Σκεφτείτε ως εξής: Εμείς οι Δράκοι του Κόμοντο, έχουμε ως σκοπό της blogικής ζωής μας να καταγγέλουμε από τα Γκαλάπαγκος (όπου μας ξέβρασε το κύμα) τα κακώς κείμενα στην Grecia και να καταβροχθίζουμε τους κακούς που τα προκαλούν (όταν λοιπόν τρώμε, τρώμε τους κακούς). Αν ξαφνικά αλλάζουμε θύμα και καταβροχθίζουμε τον ίδιο τον εαυτό μας (ξεκινώντας από την ουρά) σημαίνει ότι κι εμείς κάτι κακό κάναμε (και δεν το πήραμε χαμπάρι). Κάποιο κακώς κείμενο θέσαμε, και πρέπει γι’αυτό να αυτό-φαγωθούμε. Όχι λοιπόν, δεν πρόκειται για απλό δρακόντειο τικ, αλλά για κάτι σοβαρότερο.
Δαγκώνω κι εγώ πολύ συχνά την ουρά μου τελευταία….Βλέπω τριγύρω μου τη σαπίλα και μαυρίλα της Grecia, και χορταίνω την κοιλιά μου καταγγέλοντας (δηλαδή καταβροχθίζοντας!) τους εκφραστές της, από την ασφαλή απόσταση που μου παρέχουν τα Γκαλάπαγκος. Δευτερόλεπτα μετά, διαπιστώνω ότι έχω φτάσει ήδη πιο πάνω από την ουρά μου, και κοντεύω να καταπιώ τον ίδιο τον εαυτό μου. Δεν είμαι καθόλου καλύτερος από όσους καταγγέλλω, από τα λογής λογής ψοφίμια που καταναλώνω: Ούτε εγώ, ας πούμε, βγάζω πάντα φλας όταν οδηγώ (αλλά τρώω όλους αυτούς που δεν βγάζουν), κι εγώ παραβιάζω μονοδρόμους και καβαλάω πεζοδρόμια όταν βιάζομαι (αλλά τρώω και πάλι όσους το κάνουν), κι εγώ έβαλα βύσμα για να περάσω καλά στο στρατό (αλλά το θεωρώ ηθικώς απαράδεκτο), κι εγώ ίσως να βρω δουλειά με κομματικά μέσα (αλλά θα είμαι πάντα εναντίον της παρεοκρατίας), κι εγώ ίσως να είμαι ξενοφοβικός (αλλά εκτοξεύω πάντοτε τοξικά σάλια κατά των δεδηλωμένων). Και πάει λέγοντας…
Πώς γίνεται άραγε και δεν πεθαίνω με το δρακόντειο αυτό «χαρακίρι»;
υγ.Μάλλον θα είμαι πολύ χοντρός για να με καταπιώ….
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ναυαγοί
Τοπογραφία
Τα νησιά Γκαλάπαγκος είναι ένα αρχιπέλαγος αποτελούμενο από 13 κύρια ηφαιστειακά νησιά, 6 μικρότερα νησιά, και 107 βράχους και νησάκια, ανήκει πολιτικά στο Εκουαδόρ και είναι φημισμένο για τον απέραντο αριθμό ενδημικών ειδών τους και τις μελέτες που έκανε εκεί ο Κάρολος Δαρβίνος, οι οποίες οδήγησαν στη θεωρία της φυσικής επιλογής.
Αρχείο
-
►
2013
(1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
►
2011
(8)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
►
2010
(7)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
▼
2009
(10)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
►
2008
(19)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (4)
6 βρήκαν το μπουκάλι:
Δράκε απαλύνεις τα οξύμωρα και αντιφατικά που περιγράφεις με την φινέτσα που σε διακατέχει, όταν τα διαπράττεις. Γιατί τελικά όλα είναι θέμα στυλ!!
Φυσικά κι η δική μου πετούμενη ύπαρξη είναι άκρως οξύμωρη, αντιφατική, μην πω και τραγελαφική...!
Μας σώζει το Meerkat, θηλαστικό συνεπές λόγων και πράξεων!
Χμμμ, επειδή τα "κακώς" κείμενα είναι en réalité "κακά" κείμενα, μόνο και μόνον γι'αυτό αγαπητέ Ντόκτωρ δικαίως αυτοκαταναλώνεσαι.
Τώρα, όσον αφορά την διχασμένη σου προσωπικότητα, να πράττεις δηλαδή κατά συνείδηση αυτά τα οποία καταγγέλεις, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι πράγματι λίγο-πολύ όλοι εφαρμόζουμε σε κάποιο βαθμό αυτήν την τακτική.
Ναι ναι, μη σού φαίνεται παράξενο, δεν είσαι ο μόνος. Μάλιστα, είμαι βέβαιος ότι και αυτή η Ντάμα Βλακ όταν αποσύρεται μεταμεσονυκτίως από τις Λέσχες της, μεταμορφώνεται από "δύο καλό" σε μέτριο τζόκερ...
Ευτυχώς που έχω και τα φιλαράκια μου να με παρηγορούν.
υγ. Και αυτή η Ντάμα Βλακ ένας "μέτριος τζόκερ"; Απίστευτο...
Φίλτατε Κομόδε ουροκομποδεμένε (πόσο σε νιώθω που ουροτρώγεσαι, ουραναρωτιέσαι και ουρολογείς)
Αγαπητό Σουριγατί …
Λατρεμένο Άλβατρος…
Εγώ ως ένα ταπεινό σημαδεμένο τραπουλόχαρτο έχω να δηλώσω ότι ακόμα και στη δική μου χώρα η Κυριακή το βράδυ είναι γεμάτη θλίψη. Όλοι εδώ και τα τριάντα τραπουλόχαρτα (τα υπόλοιπα πήγαν καλλιά τους, αλλά ακόμα δεν τολμά να τους το πει κανείς…) της δικής μου φατρίας έχουμε αθέλητα γουρλώσει τα μάτια και κοιτάμε την οθόνη περιμένοντας να ξεκινήσει η το σήριαλ (κίλερ) και αυτής της εβδομάδας. Τα ίδια τραπουλόχαρτα, οι ίδιοι μπαγαπόντηδες, οι ίδιοι απρόσκλητοι αβανταδόροι, οι ίδιοι κουκουλωμένοι άσσοι στο μανίκι…Ε και; Για μια επαναλαμβανόμενη παρτίδα. Παλιοκυριακή…παλιογεμάτηπαλιοπλήξη…παλιομουντήδευτέρακαιπαλιουποχρεώσειςκαιπαλιοδουλειάκαιπαλιάνθρωποικαιπαλιννοστούντες(άσχετο)καιπαλιοελπιδοφόραπαλιοπαλιγγενεσίακαιπαλιοαδικία…παλιοπαλιπαλιοπαλινδρόμησηπαλιοβδομαδοκατάστασηςπαλιοπαλιοπαλιοουφ…
Τουλάχιστον τα πα και ξαλάφρωσα
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Δάμα Βλακ(ς)(που αρνείται πεισματικά να υποστεί άλλο ένα λογκ ιν) προς αναζήτηση των τζόκερς αυτού του κόσμου
Υ.Γ. Ας βρει κάποιος το λάθος επιτέλους σε κείνη την παλιοοθόνη. Ας φωνάξει κάποιος το σκηνοθέτη βρε παιδιά! Ίσως φταίει ο φωτισμός! Το σκηνοθέτη κάποιος!
μαύρο φίδι που μας έφαγε!
ντ.μπλ.
Δάμα άστα να πάει...Δράκος πεινασμένος του Κομόδο μας έφαγε! Κι αυτή η σουρικάτα μου φαίνεται έχει εξαφανιστεί κάπου στην Καλαχάρι...
Δημοσίευση σχολίου