Γκαλάπαγκος

Δεν έπεσε έξω. Η αίσθηση και μόνο του ζεστού δωματίου, των λιγοστών καλυμμένων σε ένα πέπλο μυστηρίου θαμώνων, του κύματος που ράντιζε ανελέητα με αλάτι τα παράθυρα, γαλήνεψε προς στιγμήν το ανήσυχο πνεύμα του. Η στιγμή όμως πάντοτε διαρκεί λίγο. Έτσι κι αυτή διαλύθηκε έξαφνα όταν εκείνο το ηλεκτρονικό μαραφέτι στη γωνία καρφώθηκε σαν σράπνελ Α΄Παγκοσμίου στη ματιά του, στέλνοντας βουβά κύματα ρίγους στην σπονδυλική του στήλη. Ήταν αβάσταχτα έντονη η νοσταλγία από τα παλιά...

'Ωρες μετά, το ρεκόρ ήταν δικό του, μικρή δικαίωση των κόπων μιας ζωής, εσωτερική ικανοποίηση, πάλι όμως στιγμιαία, πάλι ελάχιστης διαρκείας. Φαίνεται σ' αυτό τον ανεμοδαρμένο όρμο όλα κρατούν λίγο. Η θρασεία και γεμάτη άγνοια κινδύνου αποκάλυψη του μπάρμαν πως αργά το βράδυ εξαρθρώνει μόνος του όλα τα ρεκόρ ήταν χειρότερη από την έκρηξη απλού όλμου στα χαρακώματα του δυτικού μετώπου. Εδώ μιλάμε για μπαράζ πυροβολικού βγαλμένο κατευθείαν από τα λασπωμένα λιβάδια της Φλάνδρας και του Verdun.

Σκέφτηκε πως κάτι δεν πάει καλά εδώ, κάποιο λάθος έγινε στη διανομή των ρόλων. Το μυαλό ταξίδεψε στο προηγούμενο κεφάλαιο, εκείνο που αναφέρεται με περισσή ευκρίνεια στους κοκκινολαίμηδες, διαπράττοντας παράλληλα ταχείες μαθηματικο-γεωγραφικές εξισώσεις, απόρροια εμπειρίας των υπερατλαντικών ταξιδιών. Μία λέξη θυμόταν πως ίσχυε απόλυτα στα μέρη των αυθεντικών κοκκινολαίμηδων: jurisdiction. Η εξίσωση συνεχίζεται ακατάπαυστα. Γιατί εδώ, στην μακρινή Μεσόγειο, αυτή η έννοια παραμένει εξίσου άγνωστη με την πρωτεύουσα της Ονδούρας; Γιατί εδώ που τον ξέβρασε το κύμα το μόνο που συναντά είναι μια συστηματικά αδιάκοπη υπέρβαση των ρόλων; Λύση της εξίσωσης, συμπέρασμα. 'Ολα θα κυλούσαν ομαλά αν ο καθένας σεβόταν τα αυστηρά και υπεύθυνα όρια της προσωπικής του jurisdiction, σκέφτηκε με περισσή αφέλεια. Όπως κυλούνε εκεί, πέρα από τον Ατλαντικό.

ΥΓ Αφέλεια, ή απλά εκούσια άρνηση παραδοχής και προσαρμογής στις συνθήκες του τόπου αυτού που τον ξέβρασε το κύμα...;