9/12/08

Ninja

Εντάξει, δεν λέω πως εδώ κάτω στα Γκαλάπαγκος με τόσα πολλά μαζεμένα είδη του ζωϊκού βασιλείου η κατάσταση είναι νορμάλ, αλλά εκεί μακριά στην συμπαθή Grecia ο Ιονέσκο και το θέατρο του παραλόγου πλέον ωχριούν μπροστά στην σουρεαλιστική κατάσταση που εξελίσσεται!

Μα, σπαθί νίντζα...; Ομολογώ δεν περίμενα ν'ακούσω ποτέ αυτή την έκφραση από τα χείλη δημοσιογράφου και, μολονότι αεικίνητο κατά τ΄άλλα πτηνό, έμεινα αποσβολωμένο με την εικόνα ενός έλληνα φέρελπι νέου να κυκλοφορεί στο κέντρο της πρωτεύουσας κραδαίνοντας ένα...σπαθί νίντζα! Άλλοι βέβαια κυκλοφορούσαν κρατώντας ασπίδες εποχής Braveheart, Ριχάρδου Λεοντόκαρδου και Εκατονταετούς Πολέμου, φαρέτρες, βέλη, ρόπαλα, κνούτα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, επαναφέροντας έτσι αυτό το ευρωπαϊκό κατά τ΄άλλα κράτος στην εποχή -κυριολεκτικά- του μεσαίωνα.

Άκουσα στις ειδήσεις της συμπαθούς ελληνικής τηλεόρασης βαθυστόχαστες κοινωνικοπολιτικές (ψυχολογικών προεκτάσεων) αναλύσεις για το τί έφερε τη χώρα εν έτει 2008 να ζει ένα ριμέικ της νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου. Για μένα, με το περιορισμένης φαιάς ουσίας εγκέφαλο που διαθέτω ως πτηνό, τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά: o καθένας σε αυτό το ψυχεδελικό κράτος θέλει, έστω και για λίγα λεπτά της ζωής του, να ζήσει το όνειρό του. Βέβαια τα όνειρα για κάθε έναν από εμάς διαφέρουν, κυρίως ανάλογα με την ηλικία - έτσι λοιπόν και οι άνθρωποι της τρυφερής αυτής ηλικίας που κατακαίνε σαν τις ορδές του Αττίλα τα πάντα στην Αθήνα βιώνουν το όνειρό τους, τη σημαντικότερη (για τους ίδιους) στιγμή της ύπαρξής τους! Γιατί ποιός από αυτούς θα φανταζόταν ότι κάποια στιγμή της ζωής του θα περιφερόταν αλαλάζοντας στην πόλη έχοντας για συντροφιά ένα σπαθί σαμουράι, εν μέσω σκηνικού χάους, πλήρους αναρχίας, απόλυτης ελευθερίας και ατιμωρησίας;! Είναι κάτι που θα έχει να το λέει στα εγγόνια του, αν επιβιώσει βέβαια της μάχης!

Προφανώς μιλάμε για παράνοια, αλλά μπορώ να δεχτώ ότι σε αυτή την ηλικία βράζει το αίμα μας και κατά βάθος μπορεί να μας αρέσει να βιώσουμε έστω και για λίγο μια κατάσταση μπάχαλου, διάλυσης, παρακμής (όπως στις ταινίες και τα playstation), πιθανότατα χωρίς να την προκαλέσουμε εμείς, αλλά ως απλοί παρατηρητές. Σε άλλες ηλικίες όμως που υποτίθεται πως το μυαλό ωριμάζει;

Προσωπικά αυτό που έχω διαπιστώσει στα χρόνια παραμονής μου στην Grecia είναι πως γενικά ο έλληνας πολίτης δεν έχει μάθει να κάθεται καλά. Δεν ξέρω, μπορεί να είναι τα επαναστατικά κατάλοιπα, αλλά θεωρώ πως στους περισσότερους που ανήκουν στην κοινωνία αυτής της χώρας είναι εμποτισμένη μέσα η αίσθηση της αντίδρασης ως αυτοσκοπού, της ασυδοσίας, αρέσει κατά βάθος η έλλειψη τάξης, σοβαρότητας, πειθαρχίας, οργάνωσης. Εδώ δεν μπορούν να καταλάβουν οι καπνιστές ότι η συνήθειά τους επηρεάζει και καταπατά τα δικαιώματα των μη καπνιστών σε δημόσιο χώρο, παρά σκέφονται μονάχα την...στέρηση των δικών τους ελευθεριών, θα πειστεί ποτέ κανένας να υποτάξει εαυτόν προς χάρι της εύρυθμης λειτουργίας του κοινωνικού συνόλου; Ή γενικά να σκεφτεί για σοβαρά θέματα;

Γιατί υπάρχει για παράδειγμα ένα σοβαρότερο θέμα: η ύπαρξη και κάποιων άλλων ανθρώπων ονειροπόλων, που δεν θα έπρεπε να είναι, γιατί απλούστατα καταλαμβάνουν θέσεις που δεν επιτρέπεται η ονειροπόληση. Ο Κώστας έζησε το όνειρό του το οποίο βέβαια μετατρέπεται σε εφιάλτη, ίσως γιατί ποτέ δεν έδειξε ότι αυτό το όνειρο ήταν τελικά κάτι που του ταίριαζε, αυτό που του άρεσε να κάνει όταν μεγαλώσει. Ίσως να προτιμούσε μια πιο ήρεμη ζωή στο Μαγγανάρι, χωρίς άγχη και σκοτούρες, αλλά οι συνθήκες τον ανάγκασαν να αναλάβει ένα φορτίο πιο βαρύ από αυτό που άντεχε ο χαλαρός χαρακτήρας του.

Από την άλλη ο Γιώργος με ένα πείσμα και μια παιδική αφέλεια Πήτερ Παν δείχνει πως θέλει να ζήσει κι αυτός το όνειρό του, την πρωθυπουργία και, καθώς μάλλον θα τα καταφέρει με τη σειρά του, τρέμω στην ιδέα πώς θα καταλήξει κι αυτουνού η εφηβική του ονείρωξη... Ελπίζω καλύτερα από μια ασφαλή διαδρομή με ποδήλατο σε ομαλό οδόστρωμα, αν και αμφιβάλλω, από τη στιγμή που η πολιτική απαιτεί να είσαι ικανός να αλλάξεις μια (αντίστοιχη) αλυσίδα εν κινήσει. Τελικά αυτό το αξίωμα που θα έπρεπε να συνοδεύεται από μια στοιχειώδη σοβαρότητα, έχει καταντήσει παιχνιδότοπος μαθητευόμενων μάγων, ανθρώπων που επιθυμούν με κάθε κόστος να μετουσιώσουν σε τρόπο διακυβέρνησης τα προσωπικά τους συμπλέγματα, ωθούμενοι από μια πρωτοφανή για την σύγχρονη εποχή τάση επιβολής του...κληρονομικού τους δικαιώματος!

Γιατί δεν θα με πείσει ποτέ κανένας ότι ο συγκεκριμένος Καραμανλής και ο συγκεκριμένος Παπανδρέου θα βρισκόντουσαν εκεί που βρίσκονται και θα βρεθούνε, αν λεγόντουσαν Κόμοντο, Μήρκατ ή Άλμπατρος... Τώρα όμως, γιατί όχι; Έχουν δικαίωμα να δοκιμάσουν και μετά ας κριθούν, όπως υποστηρίζουν συμπαθείς συμπολίτες μας. Τελικά τί είναι η πρωθυπουργία (και γενικά η πολιτική), πεδίο δοκιμών ή πεδίο βολής για νεοσύλλεκτους ναύτες στου Παλάσκα, που βαράνε και όπου πάει...; Εκτός κι αν βρισκόμαστε κάπου στην Βυζαντική Αυτοκρατορία των Κομνηνών και των Παλαιολόγων, όπου ο υιός του αυτοκράτορα έπαιρνε τη θέση του, όσο ηλίθιος ή ανίκανος κι αν ήταν...

5 βρήκαν το μπουκάλι:

DamaBlack είπε...

τώρα με τα επεισόδια
είπα να κάνω ξανά την εμφάνισή μου αναδυόμενη από ένα νεφέλωμα καπνογόνων, δακρυγόνων και -γιατί όχι;- και οιστρογόνων (τα παράπονά σας στο γυναικολόγο μου)... μια και σήμερα με περιτριγυρίζει ένας ίστρος :Ρ ο οποίος με οδηγεί σε μία και μοναδική διαπίστωση (ναι είναι ένας παραγωγικότατος ίστρος ομολογουμένως), η οποία, μετά από πολλή σκέψη, περίσκεψη και επίσκεψη (μέρες που ναι), είναι:

Παιδιά δε βλέπω φως στο τούνελ! Φως δηλαδή υπάρχει διάχυτο παντού! Μόνο στο ρημαδοτούνελ μας δεν έχουμε φως! Μήπως πρέπει ν' αρχίσουμε ν' ανησυχούμε;;

Α.

Albatross είπε...

Dama Black ομολογώ πως το εικονοπλαστικό σκηνικό της εμφάνισής σου εν μέσω παραπετάσματος καπνογόνων και οιστρογόνων είναι αρκούντως σουρεαλιστικό, αλλά συνάμα καθαρτήριο!

Ευτυχώς εδώ στα Γκαλάπαγκος ούτε τούνελ έχουμε, ούτε δρόμους, κτίρια και τζαμαρίες, παρά μόνο μια διάχυτη στο φως του ηλίου παραλία...!

Αν το πάρεις στα σοβαρά πάντως πράγματι είναι για ν' ανησυχείς η όλη (μάλλον ανίατη) κατάσταση. Κυρίως να απογοητεύεσαι και να κάνεις σκέψεις για...κυριολεκτική μετακόμιση στον Ισημερινό.

Photomeerkat είπε...

Bien venue, Dama Black! Ανεδύθης ωσάν Αφροδίτην εις την νέαν μεγαλόνησον "Γκαλάπαγκος"! N’aie pas peur, καμμία απόβαση δεν θα σε ενοχλήσει εδώ, κανένας στρατός κατοχής, παρά μόνον η Μελαγχολία (σύγχρονη θεά αχόρταγος) για ό,τι συμβαίνει σε ένα μέρος που κάποτε αποκαλούσαμε τόσο αθώα "πατρίδα".

DamaBlack είπε...

καλό πουλί, γλυκό πουλί, πουλί του κόσμου όλου (τα ίδια ισχύουν και για το σουριγατί)
λες να μη σ' έχω κοιτάξει πολλές φορές την ώρα που διασχίζεις τα ουράνια πέλαγα (για το σουριγατί βάλε: τις χρυσαφιές ερήμους) και να μην έχω αναρωτηθεί:
Βρε μπας και πρέπει να πάω και γω ν' αποσυρθώ σ' αυτές τις παραλίες (για το σουριγατί βάλε: στις τρούπες της ποθητής της στέπας), να πετάξω από πάνω μου (και τι δε θα πετάξω με πρώτ' απ' όλα το μαγιό!(για το σουριγατί βάλε εδώ: τη γούνα)) όλες εκείνες τις άσχημες εικόνες, τ άσχημα μυαλά και τους άσχημους ανθρώπους!!

γλυκά μου πτηνοκτηνά
πόσο αθώα είστε...και πόσο ονειροπόλα

DamaBlack είπε...

ωστόσο θα ήθελα να σας ρωτήσω και να πραγματευτώ περί του βίνους (όχι κρασιού το άλλο) πρότζεκτ που υποστηρίχθηκε από το πνεύμα της εποχής (zeitgeist)..είναι άλήθεια όλ' αυτά; μοιράζουν κάπου λεφτά από αέρα κοπανιστό; το σύστημα ποτέ δε θα καλυτερεύσει; πρέπει να ανατραπεί για ένα άλλο;

φιλικά
ο ταπεινός σας επισκέπτης

Τοπογραφία

Τα νησιά Γκαλάπαγκος είναι ένα αρχιπέλαγος αποτελούμενο από 13 κύρια ηφαιστειακά νησιά, 6 μικρότερα νησιά, και 107 βράχους και νησάκια, ανήκει πολιτικά στο Εκουαδόρ και είναι φημισμένο για τον απέραντο αριθμό ενδημικών ειδών τους και τις μελέτες που έκανε εκεί ο Κάρολος Δαρβίνος, οι οποίες οδήγησαν στη θεωρία της φυσικής επιλογής.

Μηνύματα

Διαλέξεις στην Αθήνα