Γκαλάπαγκος

Μολονότι είμαι ένα λαίμαργο και άξεστο ερπετό, ασχολούμαι που και που και με το διάβασμα...Στην κάρτα του επισκεπτηρίου μου μάλιστα αναγράφω ένα "Δρ. Κόμοντο" και πολλοί με μπερδεύουν με γιατρό ή με Δόκτορα κάποιας επιστήμης. Μέχρι να το καταλαβουν ότι το Δρ. σημαίνει Δράκος, βρίσκονται ήδη στην κοιλιά μου –τους έχω κάνει μια χαψιά…

Πρόσφατα λοιπόν, πήγα να διαβάσω λίγο (και να δαγκώσω και κανα ζουμερό κοριτσάκι!) στη Φιλοσοφική Αθηνών…Θέλησα κάποια στιγμή να βγάλω φωτοτυπίες και με στείλανε να πάω στο δεύτερο όροφο, όπου λειτουργεί φωτοτυπάδικο. Τι ήθελα και πήγαινα;;

Πρώτα πρώτα, οι άπειροι και αδαείς φωτοτυπάδες του δευτέρου ορόφου, κατέστρεψαν το παλαιό σύγγραμμα με ινδικές συνταγές μαγειρικής τρωκτικών που διάβαζα, σκίζοντας δυο τρεις-σελίδες, στην προσπάθειά τους να το τοποθετήσουν στο μηχάνημα…Πάει το βιβλίο λοιπόν.

Έπειτα, όταν άρχισαν να βγάζουν φωτοτυπίες βγάζανε μία σελίδα σωστά και την άλλη κομμένη ή στραβή ή θολή: Δεν κοίταζαν καν που έπρεπε να ακουμπήσουν το βιβλίο. Φώναξα τον υπεύθυνο κάποια στιγμή και του πρότεινα ευγενικά να βγάλω εγώ τις φωτοτυπίες (μιας και είχε πολλή δουλειά κι οι υπάλληλοί του αργούσαν). Ο υπέυθυνος όμως αρνήθηκε: Τον έπιασε το ελληναρίστικο «Ίσα ρε, που θα μας μάθεις τη δουλειά μας, παλιοΔράκε απ τα Γκαλάπαγκος!» ήταν σαν να μου έλεγε, και τελικά ανέλαβε ο ίδιος τη θέση του υπαλλήλου του, για να τελειώσουμε πιο σύντομα. Τζίφος! Κατέστρεψε άλλες δυο σελίδες του βιβλίου και έκοψε τις φωτοτυπημένες σελίδες στην άκρη. Όταν του έδειξα το τραγικό αποτέλεσμα, μου είπε «Εισαι άτυχος φίλε, δεν τις πιάνει ο φακός της μηχανής τις σελίδες που θες!» Τη δικαιολογία την είχε στο στόμα ο γελοίος…Πώς να του πω ότι είναι αδύνατον ο φακός να πιάνει σωστά τη μία σελίδα και λάθος την αμέσως επόμενη! Θα γινόταν έξαλλος με τέτοιες παρατηρήσεις εκ μέρους του «απαιτητικού και δύστροπου» πελάτη…

Το σκηνικό έκλεισε όταν ζήτησα το αυτονόητο: Να πιάσουν με συρραπτικό τις σελίδες (ήταν μόλις δέκα). Ο υπάλληλος δεν ήξερε καν πώς να τις πιάσει και ο συνδετήρας του συρραπτικού έπιασε εντελώς στραβά μόνο τις τρεις πρώτες…

Γιατί έγιναν όλα αυτά; Είναι απλό: Γιατί έπεσα σε κλασική περίπτωση ανθρώπων που δεν ενδιαφέρονται καθόλου να κάνουν τη δουλειά τους σωστά. Γιατί οι φωτοτυπάδες αυτοί δεν αγαπάνε τις φωτοτυπίες και κάνουν αγγαρεία. Γιατί ο τύπος τους είναι αυτός του απρόσεκτου, προχειρατζή, αεριτζή, νεοέλληνα επαγγελματία που νομίζει ότι ο πελάτης τον πληρώνει για να ξεσκονίζει τα μηχανήματά του και όχι για να ξέρει να τα χειρίζεται σωστά…Και φυσικά, ήταν και πανάκριβοι οι κύριοι.

‘Άλλη φορά θα αφήνω τις συνταγές μαγειρικής που διάβαζω κατά μέρος. Θα τους καταπίνω τέτοιους τύπους έτσι, στεγνούς και αμάσητους μαζί με τα μηχανήματά τους… Και μετά από λίγη ώρα, θα τους ξερνάω εκεί που τους αξίζει: Στον κάλαθο των αχρήστων, όπου εξαιτίας τους πετάγονται άπειρες κομμένες σελίδες δυσεύρετων βιβλίων και τόνοι χαρτιά από κακέκτυπες φωτοτυπίες.…