Γκαλάπαγκος

Πού το βρίσκουν τόσο σάλιο και γλείφονται μεταξύ τους οι bloggers; Τέτοιο γλείψιμο και τέτοιες γλωσσάρες να πλαταγίζουν, έχω να δω από τότε που άφησα το νησάκι μου για ν' ακολουθήσω το Άλμπατρος στα Γκαλάπαγκος...Είναι άραγε τοξικό αυτό το σάλιο; Είναι δηλητηριώδεις οι γλώσσες;

Μήπως όταν κόλακες λιβανίζουν έναν Blogger για να κάνουν δημόσιες σχέσεις, είναι σαν να τον πασαλείβουν με τοξική βλέννη από την κορφή ως τα νύχια;; Μήπως αυτό το πασάλειμμα προκαλεί σήψη και μοιραία θάνατο; Μήπως αυτός ο θάνατος έρχεται με τη μορφή συνεχούς βαυκαλισμού, προσωπικής ψευδαίσθησης και αυταπάτης, άμετρης ματαιοδοξίας του θύματος (δηλ. αυτού που τον γλείφουν οι άλλοι) που τελικά το κατατρώει σαν σαράκι;

Αν όχι, τότε γιατί μου έχει σπάσει τη μύτη η μυρωδιά από δεκάδες bloggers-ψοφίμια τριγύρω; Που καθημερινά αλληλολιβανίζονται και αλληλογλείφονται μέχρι θανάτου;

Εσύ καλό μου Άλμπατρος τί βλέπεις από κει ψηλά; Πάλι θα την κάνω, νομίζω, ταράτσα στο φαγητό! Γιατί τα ψοφίμια είναι το καλύτερό μου...Γιούπι!

υγ. Αλλά βέβαια αν κανείς σκεφτεί λογικά, τη βρίσκει τη λύση: Στα Γκαλάπαγκος έχω έρθει. Και τα Γκαλάπαγκος -όπως και τα blogs- είναι γεμάτα από δηλητηριώδη ερπετά. Και, φυσικά, και από ψοφίμια.