Γκαλάπαγκος

Τελευταία σκέφτομαι σοβαρά να κρεμάσω πράσινο κασκόλ πάνω από τα πράσινα λέπια μου και να πάω Αλεξάνδρας. Μου αρέσει το κλίμα που έχει διαμορφωθεί με Πεσέιρο-Τεσέιρο, απανωτές ήττες και διαδηλώσεις με επικείμενη ποινικοποίηση των Νίκα, Βγενόπουλου και άλλων….Μυρίζει γενικώς ψόφιο, κι εγώ έχω εκ φύσεως μεγάλη αδυναμία στα ψοφίμια παντός είδους...

Περισσότερο όμως απόλαυσα το δράμα ενός Βάζελου που φαίνεται ότι σύχναζε στην περιοχή της Νεραντζιώτισσας. Αυτός ζούσε πραγματικά μια τραγωδία, αφού είχε βάψει με μαύρα σπρέυ τοίχους και τζάμια της περιοχής σε απόσταση τουλάχιστον χιλιομέτρου με συνθήματα που εξέφραζαν ανάγλυφα το συναίσθημα ηθικής εξανάστασης που του προκάλεσε η αδιαφορία του Τζίγγερ για το μέλλον της ομάδας των πρασίνων…Κάθε βράδυ έπαιρνε το σπρέυ του κι έβγαινε στη συγκεκριμένη περιοχή, καλύπτοντας τους τοίχους και σβήνοντας τον πράσινο πόνο του στη μαύρη μελάνη...

Τζίγγερ Πούλα! Έγραψε στον έναν τοίχο…
Τζίγγερ Πούλο! Έγραψε στον επόμενο…
Τζίγγερ Ψόφα! Έγραψε στο τζάμι έξω από τον ηλεκτρικό…
Τζίγγερ Πουτάνας Υιέ! Εξανέστη αρχαιοπρεπώς εκατό μέτρα παρακάτω...

Θα έγραφε περισσότερα αν δεν του τελείωνε το σπρέυ κατά τις τέσσερις χθες το πρωί...Είπε να γυρίσει σπίτι του στο Χαλάνδρι για να κονομήσει καινούριο και να ξεκουραστεί λιγάκι –τον περίμενε δουλειά και το επόμενο βράδυ- όταν τον χτύπησα στον ώμο φιλικά ...Γύρισε και είδα τους μαύρους κύκλους των ξενυχτισμένων ματιών, τα ανάκατα μαλλιά, τα κουρασμένα βλέφαρα...Με βαριά ανάσα πρόλαβε να πει μόνο ένα: «Κι εσύ Πανάθα φίλε;», μπερδεύοντας το πράσινο τριδάκτυλο στον ώμο του με το πονεμένο τριφύλλι στην καρδιά του...

Τον λύτρωσα χωρίς δεύτερη κουβέντα....
Και με το σπρέυ έγραψα: Τζίγγερ thanks for the dinner!