Γκαλάπαγκος

Άκουγα σήμερα στις ειδήσεις το εξής νέο:

«Ασυνείδητοι είχαν τρέψει παλιό χοιροστάσιο στο Μαρκόπουλο, σε αρένα για σκυλομαχίες. Πολλά αδέσποτα χάσανε εκεί τη ζωή τους και γίνανε τροφή για τα πίτμπουλ και τα άλλα σκυλιά-μαχητές».

Προχθές άκουσα πάλι ότι «κάποιος έριξε καυτό λάδι στο σκύλο του, για να δει πως θα αντιδράσει το άτυχο ζωντανό»…

Θυμήθηκα με όλα αυτά, ότι ερχόμενος στα Γκαλάπαγκος, είδα στο δρόμο πολλούς ασυνείδητους οδηγούς με το γνωστό κιβώτιο-φέρετρο πίσω και έξω από τα αυτοκίνητά τους και το σκυλί τους μέσα σε αυτό το κιβώτιο, να πνίγεται στο καυσαέριο και να κινδυνεύει σε περίπτωση σύγκρουσης να κατακρεουργηθεί από τα αυτοκίνητα…

Ε ρε τοξικό σάλιο που χρειάζονται κάτι τέτοιο τύποι. Να τους φτύνω και να μην σταματάω…Να τους τυλίγω στη θανατηφόρα γλώσσα μου, να τους βλέπω να ασφυκτιούν, να κιτρινίζουν, να πρασινίζουν, να κατουριούνται πάνω τους από το φόβο και να τους πιέζω ακόμη περισσότερο…Στο τέλος να τους τεμαχίζω αυτάκια, μύτες και άκρα με τα κοφτερά δόντια μου και να τα τρώω για μεζεδάκια. Και να τους αφήνω έτσι, διαπομπευμένους να ξαναγυρίσουν στην κοινωνία της οποίας τον πολιτισμό αμαυρώνουν με την κακομεταχείριση και τα βασανιστήρια που επιφυλάσσουν στα αδύναμα όντα της φύσης…

ΥΓ. Την επόμενη φορά που θα συναντήσω στην εθνική οδό τζιπ με το γνωστό φέρετρο και τον σκύλο μέσα, δεν θα αντέξω. Θα κατεβώ, θα πάρω το λοστό ασφαλείας του αυτοκινήτου μου (είναι βαρύ πράγμα) και θα ανοίξω την κεφάλα του οδηγού-κυνηγού χωρίς να του μιλήσω. Έτσι κι αλλιώς δεν έχει τίποτε μέσα αυτή η κεφάλα εκτός από άχυρο. Κι εγώ, ο Komodo, έχω γίνει τελευταία χορτοφάγος…